Gene kulağımda senle dinlediğim o eşsiz müzik. Hatırlıyor musun nasılda yere uzanırdık sırt üstü ve kapardık gözlerimizi, dalardık hayallere senle. Biliyorum o hayaller gibi sende artık bir hayal, bir hayalet oldun. Zaten hiç gerçekleşmemiştin ki be Gülüm… Gerçek ne idi peki bilen var mı? Sen? Ben? Somut bir nesnenin bile atomik düzeyde başlangıç ve bitiş noktası bilinemezken sen nasıl bir hayalet olabilirsin ki. Değilsin, benim için en gerçek sensin.
Kimse bilmiyor seni bu satırları belki dünya okuyacak ama kimse bilemeyecek seni, bir sen birde ben bileceğim. Senle yaşadıklarımız evrenin bir uçunda görüntü olarak, evrenin diğer bir köşesinde de senle gülüşlerimiz olacak. Hatıraları ise sadece sen ve ben bileceğiz Gülüm. Gülüm diyorum sana, sen gül sevmesen de gülümsememe sebep çiçeğimsin benim. Bana aitsin, bana özelsin, tek benimsin o kadar sahipleniyorum seni işte, her ne kadar elini tutamadımsa da, beline sarılamadımsa da, yanağını okşayamadımsa da… Bunu söylemek çok zor ama her ne kadar kalbine giremedimse de benimsin işte be Gülüm, Gülüşüm.
Sana kırgınım aslında. Kalbimin en saf yerinde hiç dokunulmayan köşesinde sakladığım gülümün yapraklarını soldurdun. Kimse giremedi dokunamadı çiçeğime ama sana izin vermiştim sende gülümle seviyor-sevmiyor oynadın:) Kırmızı yapraklar bir bir kan gibi aktılar gönlümden sığlıklara. Acıdı be gülüm çok yandı canım. Ne yapalım senin canın sağ olsun. Hayatın paradoksunu yaşasamda, ben ağlarken sen gülsen de canın sağ olsun. Kalbimin en saf yerinde hiç dokunamadıkları yerden sesleniyorum sana…
Evet bu gece “Kara deliğin çekim gücüne Hayalimde kapıldı ve Hayalet öldü…”
Her doğma gibi her ölümde bir sonun başlangıcı olacaktır. Yarın doğan güneş bir başlangıç olacak ve ben hala SENİ SEVİYOR olacağım be Gülüm….
İSMAİL ARIKAN
Anasayfa 
Kapı 
Galeri 
Arama 
Kayıt Ol 
Giriş yap 
Konu: YALNIZ SENİ SEVDİM 
